Lucie de Droom zingt over de waarde en waanzin in de wereld, robotica en introspectie. Langs verwonderingen, liefdes en illusies waagt ze zich op een ontdekkingstocht naar hoe het is om een mens te zijn. Zichzelf begeleidend met zacht gekleurde gitaarriedels doet ze een poging tot het verwekken van een muzikale tweeling: gelijke helften feit en fictie, droog en dramatisch, simpel en ingewikkeld. Soms zakelijk, meestal zweverig. Ze raakt je wanneer je het niet ziet aankomen met een geluid dat klinkt als de soundtrack van een droom die je al vergeten was toen je wakker werd.
